Op mijn 32e kreeg ik de diagnose ADHD. En eerlijk? Ik moest er een beetje om lachen. Niet omdat het grappig is — maar omdat ik jarenlang dacht dat ADHD een verzonnen etiket was om drukke jongetjes met teveel energie en te weinig structuur af te remmen. Het leek me zo’n typisch schoolsysteemding: ‘Dit kind past niet in de rij. Geef het een stempel.’